Skupovi: Suvremena umjetnost u doba spektakla
Sonja Briski Uzelac
Mit o nevinom oku i moć reprezentacije pogleda u kulturi
Od kada se osamdesetih godina prošloga stoljeća počelo izdvajati područje vizualne kulture kao samostalno disciplinarno područje, taj proces ide prema neprestanom proširivanju polja vizualnosti, te prema interdisciplinarnom projektu vizualnih studija s antropološkim modelom znanstvenog istraživanja, ali utemeljenim u teoriji vizualnosti. Iz razvijanja ovog pristupa nastala je nova paradigma slike, slika „kao takva“- da parafraziram ruske formaliste, koja je preduvjet za široko razvijanje područja vizualnosti; to je koncepcija vizualnog kao slike (image) odvojene od tijela medija, oslobođene u fantazmatskim projekcijama i virtualnim prostorima razmjene znakova. Ako, dakle, krenem od teorije vizualnosti kao „više-manje koherentnog skupa ideja koji mi govori što da tražim“ (H.S. Becker), onda se kao teorijsko polazište u okvirima teme nameće nekoliko relevantnih punctuma, a to su: mit o nevinom oku, status i moć reprezentacije u konstruktu pogleda, te transformacija funkcije vizualne umjetnosti u kolektivnu praksu percepcije kojom je obilježena suvremena kultura.