Riječi i stvari(Anti-)roman i (anti-)slika

Poznata i nesporna činjenica kako je iskustvo francuske književnosti, osobito modernističkih poetika kao što su tzv. écriture blanche i nouveau roman, uvelike odredilo slikarstvo Julija Knifera iznova postavlja pitanje odnosa verbalnog i vizualnog, pisanja i slikanja, riječi i stvari. Budući da se on oblikuje kao ispitivanje same mogućnosti uspostavljanja toga odnosa, u Kniferovu se radu uvijek već neizbježno upućuje nazad na specifičnost medija u kojem se takvo pitanje postavlja. Kao što je za odrednicu anti-roman ključno razlikovanje od oblikovnih konvencija romana na način koji je romaneskno zanimljiv, a ne sama različitost nečega što nije roman, tako i anti-slika nije bilo što različito od slike, nego takvo djelo koje se od konvencionalno shvaćene slike razlikuje u slikarski poticajnome smislu – čime se to shvaćanje nepovratno mijenja. Inovativna praksa ne ukida konstitutivne odlike medija negacijom, nego ih upravo potvrđuje u dijalektičkom nadilaženju materijalnih zadatosti.